Kamuran Üstüay İçimde bir bunaltı. Ruhum daralıyor. Dünyanın en yüksek noktasına çıkıp avazımın çıktığı kadar bağırmak istiyorum. Kimsenin beni anlamadığını hissettiğim bir anda, kendimi sahnede buluyorum. Senarist tarafından yazılmış bir rolü değil, kendimi oynuyorum. Şurada dur, şuraya bak, şu duygu da kal diyen bir yönetmen de yok. Nasıl bir oyun? Nasıl bir sahne? Bu oyunda sadece sana destek olmak için yüreklerini koymuş insanlar ve karanlık yolda ilerlerken sana ışık yak

Kamuran Üstüay “Oyun, hayata hazırlıktır. Groos” Sosyal bir varlık olan insan, tüm yaşamını bir grubun içinde geçirir. Bu yüzden en büyük ihtiyacı kendini bir gruba ait hissetmektir. İçinde bulunulan grup tarafından benimsenme ve gurubun bir parçası olarak kabul görme isteği bir yandan da farklı ve özgün bir birey olma arzusu çocukluk ve ergenlik döneminin en önemli olgusudur (Chazan 2001). Çocuk doğduğu andan itibaren sevgi ile sarılıp sarmalandığı ve kabul gördüğü bir ailey

Kamuran Üstüay 2007 sene yılının son ayında başlamış olduğum psikodrama yolculuğuma bu yaz yeni bir kulvar daha eklemiş olmamın heyecanı ile bu yazıyı kaleme alıyorum. FEPTO (The Federation of European Psychodrama Training Organizations) ‘nun Sofya’da organize ettiği Stefan Flegelskamp ve Milena Mutafchieva tarafından verilen “Çocuk Psikodraması” eğitimine katıldım. Grup arkadaşım sevgili Hatice Özgünel ile büyük bir heyecanla İstanbul’dan yola çıktık. 8 farklı ülkeden gelen